Psyche - In The Mix

Grupa powstała na początku lat 80-tych w Kanadzie z inicjatywy dwóch braci: Darrina i Stephena Hussów. Psyche ma na koncie ponad 18 albumów plus kilka kompilacji. Muzyka formacji łączy w sobie elektronikę i nastrojowość, a jej koncerty na długo pozostają w pamięci. Psyche występowało na największych europejskich festiwalach muzyki alternatywnej, w tym także kilka razy w Polsce. Psyche, to zespół, który jakoś zawsze trzymał się gdzieś na uboczu całego show biznesu. Ponad 20 lat na scenie electro, to nieczęsta sytuacja i wciąż zaskakują nowymi utworami, od surowego industrialu, poprzez electro, ciepły synth, minimal, dark wave i jeszcze dalej w gąszcz elektroniki. Prezentowany materiał to zmiksowane utwory w jedną całość, bez żadnych przerw, słucha się tego cudnie, marząc, śniąc, tańcząc i zanurzając się w ten rytmiczny potok dźwięków, który szybko nas zniewala i tak do samego końca. Zapraszam do spróbowania tej muzyki...

VA - The 80s vol.4

Przeglądając moje archiwum muzyczne natrafiłem na mało znane utwory z lat 80tych i postanowiłem zebrać je razem w kilku częściach i zaprezentować na blogu dla szerszego grona fanów takiego brzmienia. Będę zamieszczał co jakiś czas następne części po 20 utworów w każdej paczce. Są to różne single wykonawców mniej lub bardziej znanych z kręgu New Romantic/New Wave. Dziś taki zestaw:



Broadcast - Visions Of You
Bronski Beat - Hit That Perfect Beat (Extended)
Bronski Beat - I Gave You Everything
Bryan Ferry - Limbo (Extended)
Buggles - I Love You Miss Robot
Buzzcocks - I Believe
China Crisis - Orange Mutt Mutt Dance
Counterfeit - Good Samaritan
Data - Fever Of Love
Data - Stop
Dekka Danse - Soul Separation
T'Pau - China In Your Hand
The Flying Pickets - Only You
The Mockers - A Winter's Tale
The Nits - Fantasies And Factories
The Silencers - Shiver And Shake
The Thought - Out Of Oblivion
Trans-X - Living on Video (Xtended Mix)
Wang Chung - Everybody Have Fun Tonight
Wide Boy Awake - Ravers Red Delight

Paradise Lost - One Second (1997)

Paradise Lost został założony przez Nicka Holmesa, Grega Mackintosha, Stevena Edmonsona, Aarona Aedy oraz Matta Archera. Nazwa grupy jest inspirowana poematem Johna Miltona "Raj Utracony". Paradise Lost to zjawisko nieprzewidywalne. Każdy album tego brytyjskiego kwintetu jest wycieczką w nieznane. Podobnie jest z "One Second". Zespół postanowił bowiem wpleść w swą muzykę... elementy elektroniczne. Ważną rolę odgrywają klawisze, które dość często wysuwają się na pierwszy plan, zmniejszając tym samym znaczenie gitary. Zdumiewa prawie kompletny brak solówek! Zauważalny jest też automat perkusyjny, który ograniczył nieco "żywą" grę Lee Morrisa.
"One Second" to kalejdoskop różnorodnych nastrojów, klimatów, uczuć i emocji. Jeśli chodzi o niespodzianki, to na dobre zaczynają się one w okolicach "Lydii". To bardzo chaotyczny, zakręcony i ciężki utwór, w którym doskonale można wyczuć nowe, elektroniczne elementy brzmienia zespołu. To samo dotyczy "Mercy" - utworu opartego niemal wyłącznie na samplerach i elektronice. Albo genialny "This Cold Life" przesycony chłodną industrialną atmosferą, a jednocześnie dołującym klimatem. Nowe walory arystyczne słychać też w "Another Day" - nastrojowej kompozycji z uwypukloną linią basu. "The Sufferer" z kolei miesza elektronikę z urzekającą melodią (i ciężarem). Atmosferę gotyku chyba najlepiej oddaje niesamowicie ciężki i przestrzenny "Blood of Another". Na pewno także "Say Just Words" stanowiący pomost między "Draconian Times a "One Second". Pierwsze przesłuchanie "One Second" może być szokiem. Ale przecież to nic nowego dla fanów Paradise. Że tym razem trochę w tym elektroniki? Tak naprawdę jest ona jedynie tłem. Ku ogólnemu zdumieniu okazało się, że Paradajsi kolejny raz wywołali rewolucję w muzycznym światku. Wiele grup, które niegdyś wzorowały się na "Gothic", po usłyszeniu nowego wcielenia Mistrzów, zapragnęło też tak grać.



1.One Second
2.Say Just Words
3.Lydia
4.Mercy
5.Soul Courageous
6.Another Day
7.The Sufferer
8.This Cold Life
9.Blood of Another
10.Disappear
11.Sane
12.Take Me Down
13.I Despair

VA - Lista Przebojów Programu III 1983

Na 25-lecie LPP3 'Dziennik' wraz z Trójką prezentuje przeboje listy Marka Niedźwieckiego, które można kupować w każdy wtorek jako dodatek do 'Dziennika'. Jest to wersja okrojona o kilka kawałków w stosunku do wydania EMI Pomaton, dlatego też wrzucam dla wszystkich fanów LPP3 poprzednie wydanie. Dziś rok 1983...



01 Maanam - Kocham Cię kochanie moje
02 Classix Nouveaux - Never, never comes
03 Thompson Twins - We are detectives
04 Lombard - Znowu radio
05 New Order - Blue Monday
06 China Crisis - Christian
07 Odział Zamknięty - Obudź się
08 Rainbow - Street of Dreams
09 Men at Work - Down and under
10 Perfect - Objazdowe nieme kino
11 Mike Oldfield - Moonlight shadow
12 Shaky Stevens - Cry just a little bit
13 Urszula - Dmuchawce, latawce
14 Peter Schilling - Major Tom
15 Limahl - Only for love
16 Banda i Wanda - Stylowe ramy
17 Culture Club - Do you really want to hurt me
18 Sheena Easton - Telephone (long distance love affair)

Sting & The Police - The Very Best Of (1997)

The Police powstali w 1976 r. w Londynie, zespół tworzyli Sting (gitara basowa i śpiew), Andy Summers (gitara) oraz Stewart Copeland (perkusja).
Pierwszy album "Outlandos d'Amour" (1978) znalazł się na listach przebojów w Wielkiej Brytanii i USA. Druga płyta The Police - "Reggatta De Blanc" ukazała się zaledwie rok później, a promował ją singiel "Message in a Bottle", okupujący szczyt brytyjskiej listy przebojów przez 4 tygodnie. Dzięki tym wydawnictwom zespół ugruntował sobie pozycję gwiazdy, nie tylko na Wyspach ale w całej Europie. W roku 1980 grupa wydała album "Zenyatta Mondatta", którym podbiła Stany Zjednoczone i Kanadę, i oczywiście potwierdziła swoją dominację na Starym Kontynencie. Pierwszy singiel z tej płyty "Don't Stand So Close to Me" stał się drugim utworem The Police, który znalazł się na szczycie zestawienia w Wielkiej Brytanii. Latem 1981 roku zespół powrócił do studia i z producentem Hugh Padghamem rozpoczął prace nad czwartym longplayem. Sesja została utrwalona w dokumentalnym filmie BBC, a album "Ghost In The Machine" ukazał się jesienią tego samego roku. Na krążku znalazł się kolejny topowy singiel The Police - "Every Little Thing She Does Is Magic". Zespół The Police powrócił latem 1983 roku z albumem "Synchronicity", który debiutował na pierwszym miejscu brytyjskiego zestawienia. Płyta odniosła gigantyczny sukces na całym świecie - głównie za sprawą ballady "Every Breath You Take". Piosenka stała jednym z przebojów wszech czasów w USA, a płyta zyskała status multiplatynowej w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii.
Składanka z roku 1997 prezentuje zarówno solowe dokonania Stinga jak i zespołu The Police.



1.Message In A Bottle
2.Can't Stand Losing You
3.Englishman In New York
4.Every Breath You Take
5.Seven Days
6.Walking On The Moon
7.Fields Of Gold
8.Fragile
9.Every Little Thing She Does Is Magic
10.De Do Do Do, De Da Da Da
11.If You Love Somebody Set Them Free
12.Let Your Soul Be Your Pilot (Edit)
13.Russians
14.If I Ever Lose My Faith In You
15.When We Dance (Edit)
16.Don't Stand So Close To Me
17.Roxanne
18.Roxanne '97 (Puff Daddy Remix)
 

Rational Youth - Cold War Night Life (1982)

Upload dzięki pomocy 80sMana, prosimy o więcej :), ja dodałem tylko opis.
Na świecie Rational Youth to zespół kultowy - w Polsce zaś prawie zupełnie nie znany, a szkoda wielka bo prezentuje muzykę która dla każdego fana synthpopu jest pozycją obowiązkową. Rational Youth to zespół kanadyjski założony w 1981 roku przez Tracy Howe oraz Bill'a Vorna zafascynowani "Computer World" Kraftwerku nagrali singiel "I Want To See The Light" (znajdujący się na płycie jako bonus). A wkrótce później światło dzienne ujrzała płyta "Cold War Night Life" - muzycznie można tą płytę umieścić gdzieś pomiędzy "Speak And Spell" Depeche Mode a wczesnym OMD czy też Soft Cell - Rational Youth broni się jednak znakomicie przewyższa "Speak And Spell" dojrzałością, bogatszymi aranżacjami i tzw "klimatem"- szczególnie wyróżniają się kultowe hity Rational Youth - przede wszystkim "Saturdays In Silesia" z czarno odmalowaną Śląską rzeczywistością lat 80-tych ,"City Of Light" świetny synthpopwy klasyk [miksowany przez Psyche]. Muzyka nie zestarzała się zupełnie i brzmi bardziej nowocześnie i co jeszcze ważniejsze bije z niej niesamowita energia co trudno powiedzieć o współczesnych zespołach electro-popowych. A tutaj autentyczny rodzynek z początku lat 80 wciąż świeży, oryginalny i smaczny. Album był wydany w Kanadzie przez wytwornie Yul Records w 1982 r [byl to pierwszy album wydany przez ten label]. Wersja CD płyty wzbogacona jest o 3 utwory i ukazała sie w 1997 r [to wydanie tu jest]. W 1982 r Rational Youth przyłączyli sie do grona artystów protestujących przeciwko stanowi wojennemu w Polsce o czym świadczy okładka wydanego w 1982r singla "Saturdays In Silesia" utrzymana w barwach i stylizowana na logo znanej organizacji, który też tu dodaję. Miłego słuchania.
PS. 80sMan - pozdrowienia i dzięki za miłą współpracę...



01. Close to nature
02. Beware the fly
03. Saturdays in Silesia
04. Just a sound in the night
05. Le meilleurs des mondes
06. Ring the bells
07. City of night
08. Dancing on the Berlin wall
09. Power zone
10. I want to see the light
11. Coboloid race



01. Saturdays in Silesia (extended version)
02. Pile ou Face

Various Artists - The 80s vol.3

Przeglądając moje archiwum muzyczne natrafiłem na mało znane utwory z lat 80tych i postanowiłem zebrać je razem w kilku częściach i zaprezentować na blogu dla szerszego grona fanów takiego brzmienia. Będę zamieszczał co jakiś czas następne części po 20 utworów w każdej paczce. Są to różne single wykonawców mniej lub bardziej znanych z kręgu New Romantic/New Wave. Miłego słuchania. Dziś taki zestaw:



Karel Fialka - Hey Matthew
Laid Back - High Society Girl
Living In A Box - Living In A Box
Lost Loved Ones - Lost Loved Ones
Manu Chao - Bongo Bong
Martini Ranch - How Can The Labouring Man Find Time For Self-Culture!
Modern Eon - Watching The Dancers
Monte Video - Hypnosis
Murray Head - One night in Bangkok (12inch)
Murray Head - One Night In Bangkok
Neats - Red And Grey
New Models - Say What
Nomo - Red Lipstick
November Group - Heart Of A Champion
Paul Hardcastle - Nineteen
Peter Schiling - Major Tom (Extended Mix)
Randyandy - The People In The USA (Poor Man-Rich Man Suite)
Rheingold - Looks Good On You
Scars - Fear Of The Dark
The Cars - Drive

co się dzieje? / what's going on?

To już jakaś plaga chyba - kolejny blog zniknął! Tym razem stronka RObert POland http://robertopoland.blogspot.com, a poprzednio http://synthmemories.blogspot.com oraz http://jukeboxmp3.blogspot.com i jeszcze kilka innych. Co się dzieje? Czy ktoś coś wie? Czy to jakaś akcja eliminacji blogów muzycznych prowadzona przez wiadome organizacje czy też żarty jakiegoś niespełnionego hackera? Sprawa zasadnicza: jak się uchronić przed takim skasowaniem bloga? Zapraszam do dyskusji...

It's kind of a plague - another great music blog is gone! This time it's RObert POland http://robertopoland.blogspot.com, and another one earlier http://synthmemories.blogspot.com and one more http://jukeboxmp3.blogspot.com, to name just a few. The links are redirected to some strange and obscene pages. What's going on? Anybody knows anything? Is this an action of THE notorious music organization or some f#&%$#@ hacker who doesn't like music? The question is: is there a way to avoid this deletion? Any comments are welcomed...

Pet Shop Boys - Actually (1987)

 Duet Pet Shop Boys tworzą Brytyjczycy - Neil Tennant (wokalista) i Chris Lowe (instrumenty klawiszowe). Na początku nazywali się "West End". Pet Shop Boys powstało w sierpniu 1981 roku gdy Tennant spotkał w sklepie elektronicznym Lowe'a (studenta architektury). Odkryli, że obaj dzielą pasje dla muzyki dance i syntetyzatorów i założyli zespół. Pierwszym ważnym krokiem duetu było nawiązanie współpracy przez Tennanta ze słynnym producentem Bobbym Orlando. Ten ostatni wyprodukował dla nich pierwszy singiel w 1984 'West End Girls'. Piosenka była małym przebojem w USA ale nie dotarła na listy przebojów w Wielkiej Brytani, a jej nastepca 'One More Chance' również nie odniósł większego sukcesu. Śpiewając dla EMI Pet Shop Boys wydali 'Opportunities (Let's Make Lots of Money)', ale kolejne niepowodzenie spowodowało iż zaczęto rozważać zakończenie kariery. Za sprawą nowej wersji 'West End Girls' Stephen'a Hague wreszcie do muzyków usmiechnął się los. Utwór trafił na wszystkie notowania i panowie zdecydowali się na pierwszy album (Top 10 w Wielkiej Brytani). Wydanie 'Opportunity' wznowiono i okazało się to kolejnym trafnym posunięciem. Zaraz potem wyszedł album 'Disco' - zbiór remixów piosenek dance, a tuż za nim wspaniała płyta 'Actually', a na niej takie przeboje jak 'It's a Sin', 'Heart' i 'Rent'.



1.One More Chance
2.What Have I Done to Deserve This?
3.Shopping
4.Rent
5.Hit Music
6.It Couldn't Happen Here
7.It's a Sin
8.I Want to Wake Up
9.Heart
10.King's Cross

Various Artists - Lista Przebojów Programu III 1982

Na 25-lecie LPP3 'Dziennik' wraz z Trójką prezentują przeboje listy M. Niedźwieckiego, które można kupować w każdy wtorek jako dodatek do 'Dziennika'. Niestety jest to wersja okrojona o kilka kawałków w stosunku do wydania EMI Pomaton, dlatego też wrzucam dla wszystkich fanów LP3 wydanie oryginalne/pełne.



01. Maanam - O! Nie Rob Tyle Halasu
02. Scorpions - When The Smoke Is Going Down
03. Budka Suflera - Jolka, Jolka, Pamietasz
04. Hot Chocolate - It Started With The Kiss
05. Jon Anderson - Surrender
06. Jethro Tull - Flying Colours
07. Lombard - Nasz Ostatni Taniec
08. Cheap Trick - If You Want My Love
09. Urszula - Fatamorgana 82
10. The Stranglers - Strange Little Girl
11. Perfect - Autobiografia
12. Dire Straits - Private Investigations
13. Oddzial Zamkniety - Ten Wasz Swiat
14. Frida - I Know There's Something Going On
15. Republika - Kombinat
16. Trio - Da Da Da
17. Kombi - Inwazja Z Plutona
18. Duran Duran - Hungry Like A Wolf

Siouxsie & The Banshees - Twice Upon a Time (1992)

Siouxsie and the Banshees - brytyjski zespół nowofalowy założony w roku 1976 w Londynie na potrzeby odbywającego się tam festiwalu punk rockowego. Wokalistka, Susan Janet Ballion uważana była za niezwykle kontrowersyjną głównie ze względu na perwersyjny i często fetyszystyczny ubiór. Ich pierwszy singiel, 'Hong Kong Garden' osiągnął wysokie pozycje na listach przebojów, jednocześnie dając zespołowi szerokie grono fanów. Tak, czy inaczej, Siouxsie nie raz była oskarżana o obrazoburstwo głównie przez jej stroje (bondage-fetish) oraz dodatki (symbole nazistowskie). Cóż... czasem forma przerasta - tutaj akurat wyjątkowo bogatą - treść. Początkowe płyty zespołu prezentowały efektowne i dynamiczne, choć proste kompozycje. Z czasem utwory nabierały brzmienia bardziej urozmaiconego, z elementami muzyki wschodu, muzyki dawnej, jazzu, czy też chóru. Oto zbiór singli, które prezentują zespół z tej łagodniejszej (popowej) strony.



1.Fireworks - 4:21
2.Slowdive - 4:18
3.Melt - 3:47
4.Dear Prudence - 3:51
5.Swimming Horses - 4:04
6.Dazzle - 5:30
7.Overground (From the Thorn) - 3:51
8.Cities in Dust - 4:07
9.Candy Man - 3:43
10.This Wheel's on Fire - 4:03
11.The Passenger - 4:09
12.Peek-A-Boo - 3:10
13.The Killing Jar - 3:58
14.The Last Beat of My Heart - 5:26
15.Kiss Them for Me - 4:29
16.Shadowtime - 4:20
17.Fear (Of the Unknown) - 4:19
18.Face to Face - 4:25

Various Artists - The 80s vol.2

Przeglądając moje archiwum muzyczne natrafiłem na mało znane utwory z lat 80tych i postanowiłem zebrać je razem w kilku częściach i zaprezentować na blogu dla szerszego grona fanów takiego brzmienia. Będę zamieszczał co jakiś czas następne części po 20 utworów w każdej paczce. Są to różne single wykonawców mniej lub bardziej znanych z kręgu New Romantic/New Wave. Dziękuję za wszystkie komentarze, widzę że pomysł się spodobał. Dziś taki zestaw:



Annabel Lamb - Heartland
Baltimora - Tarzan Boy
Beargarden - This Time Tomorrow
China Crisis - Wishful Thinking
Clan of Xymox - Obsession (Club Mix)
Cock Robin - When Your Heart Is Weak
Colour Radio - Adrianna Dreams
Dirty Looks - 12 O'clock High
Erasure - Freedom (Motiv 8 Club Mix)
Erasure - Sometimes (Shiver Mix)
Expression - Total Eclipse
Fay Ray - Wargames
Fingerprintz - Wet Job
Harold Faltermeyer - Axel F (Extended Mix)
Hilly Michaels - Shake It And Dance
Hot Butter - Popcorn (techno mix)
Human League - Human
Icehouse - Can't Help Myself (Us Club Mix)
Immortals - Techno Syndrome (12 inch mix)
Intimate Strangers - Let Go

Joy Division - Substance (1988)

Joy Division to brytyjski zespół rockowy założony w 1977 w Manchesterze. Wykształcił się z punkowej grupy Warsaw, grał mroczną, przesyconą rozważaniami nad sensem życia muzykę. Ostatecznie jego styl muzyczny zaklasyfikowano do post punka i nowej fali. W 1980 roku, po śmierci wokalisty Iana Curtisa grupa uległa rozwiązaniu. Pozostali członkowie utworzyli wówczas formację – New Order.
Na debiutanckiej płycie 'Unknown Pleasures' (1979), zebrano utwory grupy z okresu, gdy porzucono już koncepcję Joy Division jako zespołu czysto punkowego. Dzięki temu wydawnictwu grupa mogła ruszyć na dużą trasę koncertową po Europie. Kilka lat niezwykle aktywnej działalności nagraniowo – koncertowej oraz przyjmowane leki na padaczkę doszczętnie zrujnowało zdrowie psychiczne i fizyczne wokalisty. Ta sytuacja znalazła ujście w tekstach zawartych na ostatniej płycie studyjnej zespołu 'Closer' (1980). Jest ona dziś uważana za największe dokonanie Joy Division, charakteryzuje się zimnym brzmieniem, co jest zasługą zwiększenia roli syntezatorów, depresyjnym klimatem i ukazuje ostateczne zerwanie zespołu z punkową estetyką. Płyta kompilacyjna 'Substance' to uzupełnienie tej krótkiej dyskografii zespołu - zebrano tutaj niepublikowane nigdy wcześniej na długogrających płytach utwory Joy Division.



1. Warsaw
2. Leaders of Men
3. Digital
4. Autosuggestion
5. Transmission
6. She's Lost Control
7. Incubation
8. Dead Souls
9. Atmosphere
10. Love Will Tear Us Apart
11. No Love Lost
12. Failures
13. Glass
14. From Safety to Where...?
15. Novelty
16. Komakino
17. These Days

Marek Niedźwiecki - Moja Lista Marzeń (1994)

Z racji dzisiejszego dnia zagramy po polsku :)
Właśnie mija 25 lat Listy Przebojów Trójki i możemy powspominać razem z Markiem Niedźwieckim 'tamte czasy' (http://www.polskieradio.pl/trojka/25lecie/). Sobotnie wieczory spędzane ze słuchawkami na uszach i kasetą w magnetofonie, czekając na kolejny utwór, który musiałem mieć na taśmie. Echh... zostały wspomnienia i oczywiście muzyka. Ja proponuję dzisiaj zestawienie 'Moja Lista Marzeń', którą M.Niedźwiecki ułożył w grudniu 1993-go roku i opisuje ją tak:
"Zawsze marzyłem o płycie, na którą złożyłyby się moje ulubione utwory polskich wykonawców - taka moja prywatna lista. Kolejność piosenek na płycie nie oznacza kolejności na liście. Po prostu poukładałem je tak, żeby dobrze się ich słuchało".
I rzeczywiście, słucha się znakomicie, chociaż brakuje kilku piosenek... każdy z nas mógłby dodać coś od siebie, swój ulubiony utwór. Ja dopisałbym jeszcze Lady Pank, Kombi, T.Love lub Kult z tych popularniejszych, ale niestety CD ma swoją ograniczoną objętość.



1.Perfect - Pepe wróć
2.De Mono - Ostatni pocałunek
3.Maanam - Krakowski spleen
4.Obywatel G.C. - Przyznaje się do winy
5.Dżem - Dzień, w którym pękło niebo
6.Sztywny Pal Azji - Wieża radości, wieża samotności
7.Aya RL - Unikaj zdjęć
8.Klaus Mitffoch - Strzeż się tych miejsc
9.Variete - I znowu ktoś przestawił kamienie
10.Tilt - Tak jak ja kocham Cię
11.Bajm - Plomień z nieba
12.Lombard - Adriatyk, ocean gorący
13.Stanisław Sojka - Hard To Part
14.Edyta Bartosiewicz - Goodby To The Roman Candles (remix)
15.Jerzy Grunwald - Here In Your Life

Marillion - Misplaced Childhood (1985)

Marillion - brytyjska grupa rockowa, powstała w 1979 i była jedną z pierwszych nowych grup progresywnych po kryzysie, jaki ten gatunek przechodził w końcu lat siedemdziesiątych. W istocie uważa się ją za prekursora nowego kierunku: rocka neo-progresywnego. Nazwa grupy pochodzi od tytułu powieści J.R.R. Tolkiena 'Silmarillion'. Grupa wypracowała bogate instrumentalne brzmienie, zaś parateatralna forma koncertów, stosowane przez Fish'a kostiumy oraz makijaż, a także trudne w odbiorze, wieloznaczne teksty przyczyniły się do całkowicie niesłusznego oskarżenia zespołu przez niektórych krytyków o wzorowanie się na twórczości grupy Genesis. W twórczości Marillion da się zauważyć wpływy wielu zespołów, między innymi Pink Floyd, jednak zespół potrafił stworzyć własne, oryginalne brzmienie, stając się zarazem inspiracją dla innych muzyków. Sygnaturą grupy był charakterystyczny, bardzo teatralny i często histeryczny śpiew Fish'a, niewątpliwego lidera grupy w pierwszym okresie jej działalności. Trzeci studyjny krążek Marillion to tak zwany koncept album, forma dość popularna w latach 70. Tymczasem w roku 1985, każdy producent, który usłyszał słowo koncept umykał w popłochu. W końcu jednak udało się znaleźć odpowiedniego człowieka by stworzyć to ryzykowne dzieło. I mimo najgorszych prognoz powstała płyta będąca, według wielu, największym osiągnięciem Marillion. Jej sukces komercyjny przerósł najśmielsze oczekiwania członków Marillion. Na płycie oprócz przebojowych utworów takich jak 'Kayleigh' i 'Lavender', znajdujemy również dwa cykle, coś w rodzaju suit 'Bitter Suite' i 'Blind Curve'. Płyta ta, ze względu na brak wyciszeń pomiędzy poszczególnymi utworami wytwarza specyficzny klimat wymagający skupienia się nad jej treścią, w zamian jednak daje niezapomniane chwile muzycznych uniesień. 'Misplaced Childhood' to rozważania nad dzieciństwem. Pytanie, jakie wartości zawdzięcza człowiek doświadczeniom z dzieciństwa zadał sobie również Fish. Jego teksty są bardzo osobiste i silnie emocjonalne. Akcenty autobiograficzne możemy znaleźć nie tylko w wyznaniu miłosnym 'Kayleigh', ale również w 'Heart Of Lothian', 'Lords Of The Backstage', czy 'White Feather'.



1.Pseudo Silk Kimono
2.Kayleigh
3.Lavender
4.Bitter Suite
5.Heart Of Lothian
6.Waterhole (Expresso Bongo)
7.Lords Of The Backstage
8.Blind Curve
9.Childhoods End?
10.White Feather

Various Artists - The 80s vol.1

Przeglądając moje archiwum muzyczne natrafiłem na mało znane utwory z lat 80tych i postanowiłem zebrać je razem w kilku częściach i zaprezentować na blogu dla szerszego grona fanów. Będę zamieszczał co jakiś czas następne części po 20 utworów w każdej paczce. Są to różne single wykonawców mniej lub bardziej znanych z kręgu New Romantic/New Wave. Dziś na początek taki zestaw:



1. 3D - The Club
2. Academy - On The Beach (Extended)
3. Academy - On The Beach
4. Academy - Stand Up!
5. Academy - White Heat
6. After This - Fields
7. Alternative Radio - First Night (Long Version)
8. Animal Magnet - Welcome To The Monkey House (Extended)
9. Animal Nightlife - Always Your Humble Slave
10. B Movie - A Letter From Afar (Instrumental)
11. B Movie - Remembrance Day (Extended)
12. B Movie - Swinging Lights
13. BEF - Honeymoon In New York
14. Bill Pritchard - In The Summer
15. Bill Pritchard - Romance Sans Paroles
16. Bill Pritchard - Tommy & Co
17. Blue Section Two - Strange Fascination (Turbo Mix)
18. Blue Train - Wheels Go Round
19. Blue Zoo - Don't Walk Away
20. Box Of Toys - It Goes Without Saying

Sinead O'Connor - The Lion And The Cobra (1988)

Jedni najlepiej ją znają z hitów "Nothing Compares 2 U" i "Mandinka", inni kojarzą bardziej z ciętym językiem i ogoloną głową, ale dla milionów, które kochają jej muzykę, Sinead O'Connor to poruszający głos i brutalnie szczery styl. Sinead skomponowała i wyprodukowała swój debiutancki album "The Lion And The Cobra" w 1988 roku. Była to mieszanka orkiestralnego rocka i dance-pop. W tym samym roku została obwołana przez NME jako największa wschodząca gwiazda - "celtycka niegrzeczna dziewczyna gdzieś pomiędzy Kate Bush a Siouxsie Sioux". Dzisiaj Sinead O'Connor jest wielką wokalistką. Wykonuje głównie swoje utwory, do których sama pisze poetyckie teksty. Kiedy śpiewa w sali koncertowej, zawsze są z nią tysiące fanów gotowych wpatrywać się w jej najdrobniejszy nawet gest. Stała się wzorem dla wielu znanych artystów młodszego pokolenia (m. in. dla Kasi Kowalskiej, Anity Lipnickiej). Wykonuje różne gatunki muzyki: od tradycyjnego jazzu do ostrego rocka, od spokojnych ballad do drapieżnych "punkowych" piosenek. Sinead O'Connor stała się także znana ze swoich kontrowersyjnych przekonań politycznych. Zapamiętana zostanie jako ta, która podczas programu w amerykańskiej telewizji podarła zdjęcie papieża. To ona odmówiła też występów w Stanach Zjednoczonych, gdy się dowiedziała, że przed każdym z nich będzie musiał zabrzmieć hymn. Wreszcie w 1999 roku została wyświęcona na księdza przez Kościół Łacińsko-Trydencki i od tamtej pory chce być znana jako Matka Bernadette. Ale i tak dla uważnego odbiorcy najważniejszy pozostanie talent i wrażliwość muzyczna artystki.



1. Jackie
2. Mandinka
3. Jerusalem
4. Just Like U Said It Would B
5. Never Get Old
6. Troy
7. I Want Your (Hands On Me)
8. Drink Before The War
9. Just Call Me Joe

Peter Murphy - Love Hysteria (1988)

W latach 1977-1983 Murphy był wokalistą gothic-rockowego zespołu 'Bauhaus'. Jako jego frontman przyczynił się do powstania charakterystycznego gotyckiego image'u grupy. Jego sposób ubierania się i zachowanie na koncertach miały wywoływać grozę u publiczności. Służyły temu: czarny ubiór, odpowiednie oświetlenie (np. pojedynczy silny reflektor, oświetlający wokalistę od dołu), odgrywanie scen nawiązujących do tekstów utworów, ekspresyjna mimika.
Po rozpadzie Bauhausu, spowodowanym tarciami wewnątrz zespołu zajął się współpracą z Mickiem Karnem, basistą zespołu 'Japan'. Tworzony przez nich projekt 'Dali's Car' nagrał tylko jedną płytę, która okazała się komercyjnym fiaskiem.
Początkowo na swoich płytach Murphy zaproponował muzykę dość różnorodną, lecz przez to niespójną, od gotyckich kompozycji, przypominających czasy 'Bauhaus', przez zwykły rock, po lżejszą muzkę pop. Dopiero na 'Love Hysteria' przedstawił bardziej dopracowany materiał. Cały album przepełniony był specyficzną atmosferą tajemniczności i metafizycznej poetyki. W tekstach sięgnął po tematy filozoficzne, a nawet teologiczne. Największą popularnością cieszył się kolejny album 'Deep'. Muzycznie był on znacznie bardziej dynamiczny od poprzedniego. W późniejszych latach Murphy nie potrafił już osiągnąć tak dobrych rezultatów. Na 'Holy Smoke' i 'Cascade' skierował bardziej się w stronę muzyki pop.



1.All Night Long
2.His Circle and Hers Meet
3.Dragnet Drag
4.Socrates the Python
5.Indigo Eyes
6.Time Has Got Nothing to Do With It
7.Blind Sublime
8.My Last Two Weeks
9.Funtime
10.I've Got a Minature Secret Camera
11.Fun Time (Cabaret Mix)

Nine Inch Nails - Pretty Hate Machine (1989)

Nine Inch Nails powstało w 1988 roku w Cleveland w stanie Ohio z inicjatywy Michaela Trenta Reznora. Muzykę Nine Inch Nails określa się różnie: od alternatywy przez elektroniczną, heavy metal, rock, synth pop po - najczęściej wymieniany - industrial. Piosenki Nine Inch Nails reprezentują cały wachlarz gatunków muzycznych. Debiutancki krążek Nine Inch Nails, "Pretty Hate Machine" w znacznym stopniu opierał się na studyjnych wersjach z demówki (dostępnej pod tytułem "Purest Feeling"). Był to też pierwszy owoc współpracy z producentem Markiem Ellisem, znanym szerzej jako Flood. Album z pewnością byłby ostrzejszy (przynajmniej w wersji tekstowej), gdyby nie cenzura wytwórni TVT, która nie pozwoliła Trentowi w pełni rozwinąć skrzydeł. Płyta pokryła się w Stanach potrójną platyną i przyniosła single "Down In It", "Head Like A Hole" oraz "Sin". Aż roi się tu od nawiązań do tego, co popularne było w awangardowej muzyce elektronicznej lat osiemdziesiątych. No bo przecież w "Down In It" mamy brzmienia niczym z jakiejś kompozycji Depeche Mode. Coś z klimatu nagrań formacji kierowanej przez Martina Gore’a pojawia się też w "Sin" i "That’s What I Get". Za to w "Sanctified" i "Kinda I Want To", przede wszystkim dzięki pulsowi elektronicznej perkusji i nieco funkowemu brzmieniu basów, jest coś z rodzącej się właśnie wówczas nowoczesnej muzyki tanecznej...
Ale to nie te utwory przede wszystkim decydują, że o 'Pretty Hate Machine' warto ciągle pamiętać. Zresztą to nie one zrobiłyby największe wrażenie na dzisiejszych fanach Nine Inch Nails. Do nich najlepiej i najsilniej przemówiłyby raczej "Head Like A Hole" i "Terrible Lie". Pierwszy z nich to przede wszystkim niesamowita dawka energii, genialne połączenie elektroniki z granymi przez gitary ostrymi, metalowymi riffami i tak charakterystyczny dla Nine Inch Nails, pełen agresji, a jednak niezwykle chwytliwy, refren. Drugi utwór to powoli narastająca, emanująca niesamowitym, nieco klaustrofobicznym, dusznym klimatem kompozycja, w której dominuje przede wszystkim nerwowo powtarzany motyw muzyczny, na tle którego Trent z pasją graniczącą z szaleństwem wykrzykuje tekst. Tak nie grał nikt wcześniej. Niezwykły debiut. Robi wrażenie także i dziś, gdy technologie nagraniowe poszły tak bardzo do przodu i niektóre pomysły realizacyjne z tej płyty mogą już nieco trącić myszką. Najwyraźniej technologie się starzeją. Natomiast dobra muzyka zawsze zrobi wrażenie.



01. head like a hole
02. terrible lie
03. down in it
04. sanctified
05. something i can never have
06. kinda i want to
07. sin
08. that's what i get
09. the only time
10. ringfinger