Peter Murphy - Deep (1989)

W latach 1977-1983 Murphy był wokalistą gothic-rockowego zespołu Bauhaus. Jako jego frontman przyczynił się do powstania charakterystycznego gotyckiego image'u grupy. Jego sposób ubierania się i zachowanie na koncertach miały wywoływać grozę u publiczności. Służyły temu: czarny ubiór, odpowiednie oświetlenie (np. pojedynczy silny reflektor, oświetlający wokalistę od dołu), odgrywanie scen nawiązujących do tekstów utworów, ekspresyjna mimika.
Po rozpadzie Bauhaus, spowodowanym tarciami wewnątrz zespołu zajął się współpracą z Mickiem Karnem, basistą zespołu Japan. Tworzony przez nich projekt Dali's Car nagrał tylko jedną płytę, która okazała się komercyjnym fiaskiem.
Początkowo na swoich płytach Murphy zaproponował muzykę dość różnorodną, lecz przez to niespójną, od gotyckich kompozycji, przypominających czasy Bauhaus, przez zwykły rock, po lżejszą muzkę pop. Dopiero na Love Hysteria przedstawił bardziej dopracowany materiał. Cały album przepełniony był specyficzną atmosferą tajemniczności i metafizycznej poetyki. W tekstach sięgnął po tematy filozoficzne, a nawet teologiczne. Największą popularnością cieszył się kolejny album Deep. Muzycznie był on znacznie bardziej dynamiczny od poprzedniego. W późniejszych latach Murphy nie potrafił już osiągnąć tak dobrych rezultatów. Na Holy Smoke i Cascade skierował bardziej się w stronę muzyki pop.



1 Deep Ocean Vast Sea
2 Shy
3 Crystal Wrists
4 Marlene Dietrich's Favourite Poem
5 Seven Veils
6 The Line Between The Devils Teeth (And That Which Cannot Be Repeat)
7 Cuts You Up
8 A Strange Kind Of Love (Version One)
9 Roll Call
10 Roll Call (Reprise)